Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014

Μία ταινία του 1983 που γυρίστηκε στο «Λόφο Λεβίδη»... και πως μας ξεσήκωσε

Γράφει ο Βασίλης Δημητριάδης
Διευθυντής της ΦΩΝΗΣ του Γέρακα 
Δημοτικός σύμβουλος Παλλήνης

Σε αυτά εδώ τα μέρη με φέρανε όταν ακόμα ήμουν κάποιων μηνών. Πριν περίπου 51+ χρόνια... 
Τα τοπωνύμια και τις περιοχές, είτε στο Γέρακα, είτε παραπέρα, τα ακούγαμε ως παιδιά μεν, όμως δεν μπορούσαμε εύκολα να τα επισκεφτούμε (όταν δεν ήταν στη γειτονιά μας). Κάποια από αυτά και μόνο στη σκέψη τους προκαλούσαν μυστήριο και περιέργεια που ελάχιστοι μπορούσαν να ικανοποιήσουν. 
Πρόσφατα σε μία μετάδοση μίας παλιάς κινηματογραφικής ταινίας (από αυτές που την δεκαετία του ΄80 γυρίζονταν και κυκλοφορούσαν σε βιντεοκασσέτες), παρατήρησα ότι ο χώρος όπου γυριζόταν η ταινία ήταν το Κτήμα Λεβίδη, συγκεκριμένα παρατήρησα αρχικά την είσοδο του, όπως την θυμόμουν παλιά. 
Απέναντι, εκεί που σήμερα βρίσκεται το κλειστό αθλητικό κέντρο της Παλλήνης και το γήπεδο, στα πλάνα της ταινίας, υπάρχουν μόνο χωράφια, (υπενθυμίζουμε το 1983, ήταν η 1η χρονιά του Γιώργου Σμέρου στο τιμόνι της Παλλήνης και ακόμα δεν υπήρχε τίποτα εκεί). 


Οι ηθοποιοί της ταινίας, γνωστοί και από τους κορυφαίους όπως ο αλησμόνητος -συμπολίτης μας- Σωτήρης Μουστάκας, η Κατερίνα Γιουλάκη, Κώστας Καραγιώργης που έδιναν ένα κάποιο αξιόλογο τόνο με την συμμετοχή τους, σε μία ταινία που φυσικά σε σοβαρή κριτική δεν μπορεί να αντέξει.
Μόνο από τον τίτλο της «το παίζω και πολύ άντρας» μπορεί ο καθένας να βγάλει τα συμπεράσματά του για το τι επικρατούσε εκείνη την εποχή στην αγορά του βιντεο-κινηματογράφου. 







Το «Κτήμα Λεβίδη», είναι ένα μεγάλο κτήμα 80 στρεμμάτων στην είσοδο της Δ.Ε Παλλήνης σχεδόν στο κέντρο του ενιαίου Δήμου. Ένας πράσινος λόφος, γεμάτος δέντρα και εγκαταστάσεις μικρές και μεγάλες, που τον αναφέρουν ως  «πύργο με τα 70 δωμάτια». Όπως διαβάζουμε σε απόκομμα της εφημερίδας «Ελεύθερος τύπος», το οποίο ανακαλύψαμε στο διαδίκτυο, «ο λόφος Λεβίδη στην Παλλήνη έγινε γνωστός από τον πύργο Λεβίδη, τον οποίο έκτισε το 1935 ένας κορυφαίος αρχιτέκτονας της εποχής, ο Κωνσταντίνος Σακελλάριος. 

ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO:




Το κτήμα Λεβίδη, κάθε χρόνο του Αγ. Γεωργίου, που γιόρταζε και το ομώνυμο εκκλησάκι που υπάρχει εκεί, άνοιγε και υποδέχονταν σε δεξίωση τους επιφανείς παράγοντες της περιοχής (προφανώς τιμώντας και το όνομα του πατέρα του ιδιοκτήτη). 
Η φωτογραφία έχει ημερομηνία 13/4/1980 και διακρίνονται οι αείμνηστοι Γερακιώτες Αντρέας Μπαμπιολάκης, Ελευθέριος Δημητράκης, Νίκος Ιωάννου.

Η έκταση 80 στρεμμάτων παραχωρήθηκε με συμβόλαια από τους κληρούχους στον Δημήτρη Λεβίδη, που τότε ήταν αυλάρχης στα ανάκτορα του Τατοΐου. Το 1936 το ζεύγος Λεβίδη εγκαθίσταται στη βίλα των 70 δωματίων η οποία πρέπει να σημειωθεί ότι συνδέθηκε με ειδική κάμαρα με τον πύργο. Η σύζυγος του Δημήτρη Λεβίδη, Τούλα Μπότση, ήταν καλλονή της εποχής της και δυναμική γυναίκα. Είχε εκλεγεί Σταρ Ελλάς, ενώ ήταν αδελφή του εκδότη των εφημερίδων «Ακρόπολις» και «Απογευματινή», Νάσου Μπότση. 

Το 1948 στο λόφο Λεβίδη εγκαταστάθηκε ο υπενωμοτάρχης Θεόδωρος Κάργας ως υπεύθυνος της ασφάλειας, ο οποίος στη συνέχεια ασχολήθηκε και με τους κήπους του λόφου. Ο Δημήτρης Λεβίδης πέθανε το 1963 και αμέσως μετά ξεκίνησαν τα οικονομικά προβλήματα. 
Τότε η βίλα και γενικά η έκταση του λόφου μισθώνονταν σε εταιρίες παραγωγής κινηματογραφικών ταινιών ως στούντιο γυρισμάτων. Το 1990 η Τούλα Λεβίδη πεθαίνει. 
Ο μοναδικός κληρονόμος είναι ο γιος της Γιώργος Λεβίδης, ο οποίος πουλά την έκταση σε Ελληνες επιχειρηματίες το 1991. Μετά την πώληση η περιοχή εγκαταλείφθηκε, η βίλα των 70 δωματίων γνώρισε τη δύναμη του χρόνου και υπέστη μεγάλες φθορές. 
Η σκεπή του κεντρικού κτιρίου κατέρρευσε ύστερα από πυρκαγιά, ενώ οι υπόλοιποι χώροι λεηλατήθηκαν»... 
Ο λόφος Λεβίδη τελικά πουλήθηκε σε υπεράκτια εταιρία Κυπριακών συμφερόντων, έναντι 6.000.000 ευρώ και όπως διαβάζουμε την αγοροπωλησία αυτή υπέγραψε (λόγω του δασικού χαρακτήρα της έκτασης), ο πρώην (διορισμένος) Γ.Γ της περιφέρειας Αττικής κ. Μανιάτης ο οποίος άφησε γενικότερα το... δικό του στίγμα στην περιφέρεια. Αττικής και για άλλους λόγους. 
Αυτά για την ιστορία του κτήματος, αν και σίγουρα πολλοί θα είναι οι συμπολίτες μας στη δημοτική ενότητα Παλλήνης που θα γνωρίζουν περισσότερα. 
Σήμερα αυτό που εντυπωσιάζει έναν επισκέπτη σε αυτό το χώρο, είναι η καταστροφή που μπορεί να προκαλέσει πρώτα ο χρόνος, αλλά κυρίως τα βέβηλα χέρια των ανθρώπων. Ακόμα και οι καλωδιώσεις του ηλεκτρικού είχαν εξαφανιστεί. Τρύπες σε τοίχους που δεν μπορούν να εξηγηθούν παρά μόνο ότι προέρχονται από κάποιους κυνηγούς θησαυρών που γνώριζαν την ιστορία των ιδιοκτητών της βίλλας. 
Απομεινάρια κατάλευκων μαρμάρων Πεντέλης στις σκάλες όσα γλύτωσαν από τις επιδρομές των... "βαρβάρων". Κάποιες από αυτές αν τις ακολουθήσεις αρχίζεις να νιώθεις... ανασφαλής για το που θα σε οδηγήσουν. Περίπου «Γκραν γκινιόλ» επίσκεψη με ολίγη από... σατανιστικό μυστήριο αφού το σκηνικό το έχουν ήδη ζωγραφίσει με graffity στους τοίχους οι άγνωστοι καλλιτέχνες του είδους. Είναι αλήθεια ότι αποκτά περισσότερο ενδιαφέρον μία τέτοια εξερεύνηση με... λίγη υπερβολή. Όμως μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι αυτό που θα νιώσετε όταν επισκεφτείτε το χώρο για πρώτη φορά, (πέρα από οργή για τις καταστροφές) θα είναι και ανεξήγητο έως και... μεταφυσικό. 

Όσο αφορά το ιδιοκτησιακό ζήτημα, του Λόφου Λεβίδη, και για  άλλα ανάλογα ζητήματα αναξιοποίητων εκτάσεων στο Δήμο μας (Κεραία Σταυρού, Στρατόπεδο Λάμπρου), πολιτικά και πάγια, είναι σαφές ότι τοποθετούμαστε ως Μαζικός Φορέας αλλά και προσωπικά, με την πλευρά όσων διεκδικούν την απόδοσή τους στο δήμο προς κοινωφελή χρήση. 
Θεωρούμε πως είναι υποχρέωση της πολιτείας να λύσει άπαξ δια παντός τέτοια ζητήματα τα οποία υπάρχουν σε όλη τη χώρα και να σταματήσει επιτέλους να βλέπει την Τοπική Αυτοδιοίκηση μόνο σαν το χώρο από όπου θα μπορεί να χρησιμοποιεί είτε σαν άλλοθι, είτε για να ασκεί την «εθνοσωτήρια» πολιτική της αρμέγοντας τον καθένα μας είτε με την ιδιότητα μας ως  Δημότη, είτε σαν κλασσικό φορολογούμενο πολίτη.
Υπό αυτή την έννοια περιμένουμε λοιπόν τις επόμενες Κυβερνήσεις που θα προκύψουν, (ευχόμαστε να είναι ΠΙΟ προοδευτικές), να ενσκύψουν πάνω σε αυτό το ζήτημα και να δώσουν πολιτική -ΟΡΙΣΤΙΚΗ- λύση σε αυτές τις διεκδικήσεις των τοπικών κοινωνιών. Περιμένουμε λοιπόν, έχοντας όπως είναι φυσικό πολύ μεγάλες προσδοκίες. Και νομίζω δικαιολογημένα.

Όπως καταλαβαίνετε, το ζήτημα δεν τελειώνει εδώ αλλά συνεχίζεται από κάθε άποψη, πολιτική, ιστορική, αυτοδιοικητική, περιβαλλοντική.... Μείνετε συντονισμένοι!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.